سلام بر آسمان چشمانت ...
این وبلاگ در این دریا،چون یک شن ساحل آزادی، بیش نیست.
از صفر یاد گرفته ایم با موسیقی زندگی کنیم ...
با موسیقی و ترانه رشد کردیم...
تا امروز ...
اما حال ... | این چه روزگاریست؟ |
در موسیقی ما چشم و هم چشمی زیاد است.حسن میبیند،حسین با سینتی سایزری موسیقی میسازد ... با خود میگوید من از او چه چیزی کم دارم؟
زبان ندارم؟ یا رایانه ندارم؟
!این است وضع ترانه ی ما!
جالب است،هیچکسانی که خود را گاهی طلب کار از دنیای ترانه میدانند،دکان هایی برای ساخت آلبوم های پاپ ایجاد کرده اند که با توجه به صاحب رسانه بودنشان هر راهی را میروند و فریاد میکنند که موسیقی پاپ ما وضعیت خوبی ندارد؟... چرا با موسیقی زیرزمینی بخورد نمیشود؟ ...
روزی فریاد میکنند،وضع موسیقی این طرف از آنطرف مرزها بهتر است و ما آنها را قبول نداریم!
جالب است ... مثل این می ماند که روزی بامداد بیات بگوید: من پدرم را قبول نداشتم!!!
این است عزیزان ...
صاحب رسانه بودن ،جنبه میخواهد ...
در آخر ...
درودی میفرستم بر استاد ترانه ایران زمین،بابک بیات (ره) که ترانه هایشان روی من تاثیری زیادی داشته که شاید اکثر کارهای من از سبک و سیاق بابک بیات پیروی میکند.
روحش شاد و نامش مثل همیشه جاودان ...
سلام!خوبی؟ چرا برای (---) حرص میخوری؟
من واقعا به روح بزرگ استاد بابک بیات درود میفرستم اما اگه بخوام از ایشون تعریف کنم میگم درود بر استاد جان دادن ترانه نه خود ترانه چون ایشون اهنگسازن نه شاعر