ترانه ای زیبا از شهیار قنبری

نسل من چه فصل هایی که ندید
بی سبب چه آه ها که نکشید
نسل تو چه روزهایی که نمرد
سفره اش چه زخم هایی که نخورد
نسل من چه فکر هایی که نریخت
پرده ها یکسره در هم آمیخت
نسل تو چه سازهایی که نساخت
شاخه اش چه برگ هایی که نباخت
آسیاب اگر به نوبت، بگو پس نوبت ما کو؟
 سهم ما قسمت ما کو، حرمت خلوت ما کو؟
بیرق ماتو نگو رخت عزا شد
سهم نسل من و تو باد هوا شد
نسل من بغض ترانه می چکید
نسل تو خاطره ای در سر نبرید
نسل من به فکر گم کردن من
نسل تو به فکر همسایه شدن
پشت سر حریق یاس و مرگ رنگ
مشق شب صد خط ریز از شعر جنگ
پیش رو نفرین تلخ مادرا
اشک خواهر، جای تیری در تفنگ

آسیاب اگر به نوبت، بگو پس نوبت ما کو؟
سهم ما، قسمت ما کو، حرمت خلوت ما کو؟
بیرق ما تو نگو رخت عزا شد
سهم نسل من و تو باد هوا شد

                                           شهیار قنبری

بهارم ... خوش آمدی ...

عید آمد و عید آمد وان بخت سعید آمد               برگیر و دهل می‌زن کان ماه پدید آمد
عید آمد ای مجنون غلغل شنو از گردون               کان معتمد سدره از عرش مجید آمد
عید آمد ره جویان رقصان و غزل گویان               کان قیصر مه رویان زان قصر مشید آمد
صد معدن دانایی مجنون شد و سودایی               کان خوبی و زیبایی بی‌مثل و ندید آمد
زان قدرت پیوستش داوود نبی مستش               تا موم کند دستش گر سنگ و حدید آمد
عید آمد و ما بی‌او عیدیم بیا تا ما               بر عید زنیم این دم کان خوان و ثرید آمد
زو زهر شکر گردد زو ابر قمر گردد               زو تازه و تر گردد هر جا که قدید آمد
برخیز به میدان رو در حلقه رندان رو               رو جانب مهمان رو کز راه بعید آمد
غم‌هاش همه شادی بندش همه آزادی               یک دانه بدو دادی صد باغ مزید آمد
من بنده آن شرقم در نعمت آن غرقم               جز نعمت پاک او منحوس و پلید آمد
بربند لب و تن زن چون غنچه و چون سوسن      رو صبر کن از گفتن چون صبر کلید آمد